Cruisen
Door: Natalie
Blijf op de hoogte en volg Sander x Natalie
14 Januari 2009 | Nieuw Zeeland, Te Anau
Hi fooks,
Vanmorgen ging 't wekkertje weer eens om 6.00 uur. We maken ons klaar voor een cruise van 'maar' 2 uur.
De rit van Te Anau naar Milford Sound duurt alleen al 2 uur, exclusief onze peukenpauzes. De weg naar Milford Sound wordt als adembenemend omschreven. Nou dat was ie zeker. Eerst een haas midden op de weg, dus autogordels werden getest. Moet zeggen dat ze 't heel erg goed deden. Toen een dikke adelaar midden op de weg, die zat daar te smullen van een aangereden buideldier. Natuurlijk weer geen camera bij de hand ... en verder zoveel moois te zien, da's echt niet te geloven. Ik kan me ook niet voorstellen dat al dat moois straks op de foto's terug is te zien. Maar goed, zover is 't nog lang niet.
Deze rit voerde ons door de eerste en volgens ons enige tunnel van het eiland. Als je het bij ons over een tunnel hebt, is ie gewoon mooi met helder licht. Nou deze tunnel, was lang, donker met van die uitgebikte muren, nat en steil omhoog, oh ja en een rijstrook, kortom adembenemend...
Aangekomen in Milford Sound - de weg gaat gewoon niet verder - moesten we ons inchecken voor de boot. Daarna even een sigaretje roken, dachten we. We hebben nog nooit zo snel gerookt, het stikte daar gewoon van de sandflies. Ik dacht dat we dat gehad hadden, toen we ongeschonden het Abel Tasman National Park door waren gekomen, nou niet dus. Ik heb nog niet eerder zulke klere beesten meegemaakt, ze zijn nog erger als muggen. Deze sandflies vliegen niet eerst een beetje om je heen ofzo, neuh vallen meteen aan en prikken en jeuken daarna, onmeunig. Sander is er helemaal mesjokke van. Ik roep dan maar steeds dat 't psychisch is.
Kort na dit avontuur konden we de boot op. En zoals dat altijd gaat, heb je ze ook hier. Je weet wel, die mensen die met de lip vooraan willen zitten. Wij als een van de laatsten achter de meute aan en natuurlijk was er geen plek meer binnen. Ja nog een stoeltje voor mij, Sander moest staan. We hadden dit al gauw bekeken want we zijn mooi voorop de boot gaan zitten. Waarachtig 't was net de Titanic, maar dan mooier. We hebben alleen zeehonden gezien en natuurlijk heel veel natuurschoon. Helaas geen pinquins of dolfijnen, maar als het goed is krijgen we dat allemaal nog te zien.
Na ons bootavontuur, dachten we op de terugweg naar een of ander bos te gaan om de grote bosduif te spotten. Hebben we gisteren een heel leuk filmpje van gemaakt, maar kan 't helaas niet voor elkaar krijgen deze hier te plaatsen. Wij daar zo'n pad in gereden en ergens in niemandsland de auto neergezet. Klein stukje gelopen, maar dit bleek niet te zijn wat we zochten. Stukkie terug gereden daarna en toen maar eens op een bord gekeken. Man raakt in paniek en roept iets over heel veel sandflies hier, kom gauw, we gaan weg hier!! De hele auto zit vol, Nat! Na heftig met mijn slippers in het rond te hebben geslagen, vervolgen we onze weg in een streep naar het rustoord. Onderweg komen we nog een boer tegen met honderden schapen op de weg, tja toen moesten we wel even stoppen natuurlijk. Daarna vlug weer verder .... naar de supermarkt, kippetje gehaald en broodjes voor mij en daarna terug naar de waterkant, libelles tellen en lekker eten.
Morgen hebben we weer een rit van 350 km. We trekken nu nog verder naar het zuiden en gaan slapen op een schapenfarm. De familie, Helen & Allan May rekent op ons bij het avonddiner. Ik hou m'n hart vast ... als 't maar geen schaap is ... dat eet ik niet, lust ik niet, haha. Ik vraag dan wel of Sander spaghetti wil maken. Verder zijn er weing/geen cafe's en of restaurants in de buurt. Zullen ze wellicht al helemaal geen internetcafe hebben, daarzo. Denk dat we zo nog maar weer eens een paar boodschapjes gaan doen.
De groeten uit het rustoord,
Sander & Natalie
Vanmorgen ging 't wekkertje weer eens om 6.00 uur. We maken ons klaar voor een cruise van 'maar' 2 uur.
De rit van Te Anau naar Milford Sound duurt alleen al 2 uur, exclusief onze peukenpauzes. De weg naar Milford Sound wordt als adembenemend omschreven. Nou dat was ie zeker. Eerst een haas midden op de weg, dus autogordels werden getest. Moet zeggen dat ze 't heel erg goed deden. Toen een dikke adelaar midden op de weg, die zat daar te smullen van een aangereden buideldier. Natuurlijk weer geen camera bij de hand ... en verder zoveel moois te zien, da's echt niet te geloven. Ik kan me ook niet voorstellen dat al dat moois straks op de foto's terug is te zien. Maar goed, zover is 't nog lang niet.
Deze rit voerde ons door de eerste en volgens ons enige tunnel van het eiland. Als je het bij ons over een tunnel hebt, is ie gewoon mooi met helder licht. Nou deze tunnel, was lang, donker met van die uitgebikte muren, nat en steil omhoog, oh ja en een rijstrook, kortom adembenemend...
Aangekomen in Milford Sound - de weg gaat gewoon niet verder - moesten we ons inchecken voor de boot. Daarna even een sigaretje roken, dachten we. We hebben nog nooit zo snel gerookt, het stikte daar gewoon van de sandflies. Ik dacht dat we dat gehad hadden, toen we ongeschonden het Abel Tasman National Park door waren gekomen, nou niet dus. Ik heb nog niet eerder zulke klere beesten meegemaakt, ze zijn nog erger als muggen. Deze sandflies vliegen niet eerst een beetje om je heen ofzo, neuh vallen meteen aan en prikken en jeuken daarna, onmeunig. Sander is er helemaal mesjokke van. Ik roep dan maar steeds dat 't psychisch is.
Kort na dit avontuur konden we de boot op. En zoals dat altijd gaat, heb je ze ook hier. Je weet wel, die mensen die met de lip vooraan willen zitten. Wij als een van de laatsten achter de meute aan en natuurlijk was er geen plek meer binnen. Ja nog een stoeltje voor mij, Sander moest staan. We hadden dit al gauw bekeken want we zijn mooi voorop de boot gaan zitten. Waarachtig 't was net de Titanic, maar dan mooier. We hebben alleen zeehonden gezien en natuurlijk heel veel natuurschoon. Helaas geen pinquins of dolfijnen, maar als het goed is krijgen we dat allemaal nog te zien.
Na ons bootavontuur, dachten we op de terugweg naar een of ander bos te gaan om de grote bosduif te spotten. Hebben we gisteren een heel leuk filmpje van gemaakt, maar kan 't helaas niet voor elkaar krijgen deze hier te plaatsen. Wij daar zo'n pad in gereden en ergens in niemandsland de auto neergezet. Klein stukje gelopen, maar dit bleek niet te zijn wat we zochten. Stukkie terug gereden daarna en toen maar eens op een bord gekeken. Man raakt in paniek en roept iets over heel veel sandflies hier, kom gauw, we gaan weg hier!! De hele auto zit vol, Nat! Na heftig met mijn slippers in het rond te hebben geslagen, vervolgen we onze weg in een streep naar het rustoord. Onderweg komen we nog een boer tegen met honderden schapen op de weg, tja toen moesten we wel even stoppen natuurlijk. Daarna vlug weer verder .... naar de supermarkt, kippetje gehaald en broodjes voor mij en daarna terug naar de waterkant, libelles tellen en lekker eten.
Morgen hebben we weer een rit van 350 km. We trekken nu nog verder naar het zuiden en gaan slapen op een schapenfarm. De familie, Helen & Allan May rekent op ons bij het avonddiner. Ik hou m'n hart vast ... als 't maar geen schaap is ... dat eet ik niet, lust ik niet, haha. Ik vraag dan wel of Sander spaghetti wil maken. Verder zijn er weing/geen cafe's en of restaurants in de buurt. Zullen ze wellicht al helemaal geen internetcafe hebben, daarzo. Denk dat we zo nog maar weer eens een paar boodschapjes gaan doen.
De groeten uit het rustoord,
Sander & Natalie
-
14 Januari 2009 - 08:13
Jolanda:
heelow, zo te lezen gaat het prima, heb nog ff gegoogeld op libelles in new zeeland en die kun je met een gerust hart telen, zitten geen gevaarlijke tussen, misschien 1 die steekt....
Ik zit nu op de bank met m.n been omhoog, ben gisteren geholpen aan m,n voet,had gister nog wel praatjes maar piep nu wel een beetjee.
gr Jolanda
-
14 Januari 2009 - 09:46
Broer:
Van die kleine sandflies, jezus wat een sjampo's
Gewoon een bbetje spuug erop en klaar -
14 Januari 2009 - 09:47
Broer:
Shit alweer een typfout -
14 Januari 2009 - 10:19
Ma:
wat fijn he zo,n waterkant altijd rustgevend wat balen he van wielaert maar we krijgen nu wisgerhoff misschien dikke kus van ma en pa doei -
14 Januari 2009 - 18:30
Wilma:
Hoi Natje en Sander,
Je weet toch wat Ollie en Beer je altijd hebben gezegd...."bordje leeg eten" dus ook schaap.
Eet smakelijk vast.
Lieve groetjes,
Wilma -
14 Januari 2009 - 20:35
Riekie:
jullie hebben toch VAKANTIE. als ik het allemaal zo lees, is het soms ook gewoon hard werken en vroeg opstaan.
(geintje)
veel plezier nog daar.
groetjes riekie.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
